Selektif Mutizm (Seçici Konuşmazlık), çocuğun kendi seçtiği ortamlarda, kendine yakın hissettiği kişilerle konuşması durumudur. Çocuk yabancı kişilerle ya da okul gibi otorite figürlerin olduğu ortamlarda konuşmaktan kaçınır. Bu durum birçok farklı nedenden kaynaklanabilir. Selektif Mutizm olan çocukların çoğunda daha önceden gelen bir dil ve konuşma bozukluğuna rastlanır. Ayrıca Sosyal Kaygı Bozukluğu, Ayrılık Kaygısı Bozukluğu, Panik Bozukluk ,Özgül Fobi gibi bozukluklar Selektif Mutizme eşlik edebilir.
Selektif Mutizm kız çocuklarında erkek çocuklarına oranla daha fazla görülür. Bozukluğun ilk ortaya çıkma dönemi 2 ile 4 yaş aralığıdır. Ancak bazı durumlarda tanı okul çağında konulabilir. Bulunduğu ortamda konuşmamayı seçen çocuk sözel olmayan iletişim yollarını kullanabilir.
Selektif Mutizm olan çocuklarda aşırı utangaçlık, içe dönüklük, ebeveynlerine fazla bağlılık görülür. Bu durum çocuğun akademik ve sosyal hayatını etkiler. Özellikle öğretmenleriyle konuşmama durumlarında fark edilirler ve eğitim hayatları olumsuz yönde etkilenebilir. Birçok çocukta selektif mutizm ile birlikte gelişimsel gerilik de görülür.
Selektif Mutizmin ortaya çıkmasında ailede suskunluk ve annenin utangaç yapısı, aile içindeki problemler ve şiddet unsurları, aşırı koruyucu ebeveyn tutumları, ebeveynlerdeki konuşma bozuklukları, travmatik olaylar yaşanması gibi durumların etkili olabildiği görülmektedir.
Selektif Mutizm tanısı ayrıntılı bir değerlendirme sonucunda konur. Tedavi her çocuk için gelişim düzeyi ve bozukluğun seyrine göre özel olarak belirlenir. Tedavide davranışçı terapi ve gerekli durumlarda ilaç tedavisi kullanılır.
){kind=link}